- ۱ نظر
- ۱۱ بهمن ۹۶ ، ۰۱:۱۹
- ۷۹۷ نمایش
بسم الله الرحمن الرحیم، ... خب بنده هرچه که بلد بودهام در کتاب گفتهام، لذا قرار نیست حرف خاصی بزنم، شاید به رسم این نوع مجالس باید من قدری خدمت دوستان عرض بکنم که چه اتفاقی افتاد. آن مقداریاش که به انگیزه این کار مربوط میشود، واقعاً مسأله برمیگردد به دورانی که شاید 16 ساله بودم داشتم کافی را میخواندم، آن مبحث "فی جواز النقل بالمعنی" و برایم جالب بود این مسأله، که به هرحال مجوزی صادر شده برای این که نقل به معنا صورت بگیرد، بعد که فرصتهایی پیش آمده که توی احادیث مطالعاتی داشته باشم، خود به خود مقایسه این احادیث به من نشان داد که چقدر نقل به معنا گسترده است و چقدر نقل به معنا اتفاق افتاده؛ ما شاید در بحث حدیث خیلی توجه به نقد سندی را میبینیم، بالاخره با الگوهای مختلفی که اصولیین و اخباریین در نقد سندی دارند حرف زیاد زده شده در مورد نقد سندی حدیث و در سنت حوزوی ما هم بحث نقد سندی خیلی جدی گرفته شده و خیلی گسترده بهش پرداخته شده ولی چیزی که به به عنوان یک دانشجوی کنجکاو در ذهن بنده همهاش به عنوان یک علامت سوال مطرح بود این بود که اصلاً به نقل به معنا پرداخته نمیشود،
مسأله نقل به معنا یکی از مهمترین ویژگیهایی است که موجب بروز مشکلاتی در فهم حدیث می شود. نقل به معنا به معنای نقل محتوا و مضمون یک روایت بدون جمود و تکیهای خاص بر واژهها و صورتهای دستوری به کار رفته در آن توسط معصومِ گوینده است.
تقطیع در علم حدیث به معنای هم قطعه قطعه کردن و هم بریدن و کوتاه کردن حدیث است. محدثان نیز به اعتبار همین دو معنا، در دو موضع مختلف به کار برده اند، به معنای تلخیص کردن یا انتخاب بخشی از حدیث، و به معنای قطعه قطعه کردن و توزیع قطعات مختلف حدیث در ابواب.